DEZE KEER PRESENTEERT MOVE ON MAGAZINE WEL EEN HÉÉL BIJZONDERE HOOFDPERSOON IN DE RUBRIEK LIFE AFTER PETROL, NAMELIJK MIGUEL STRIK. HIJ DONEERDE RECENT EEN NIER AAN EEN KLANT VAN HET TANKSTATION WAAR HIJ OOIT WERKTE. EEN HEEL BIJZONDER VERHAAL, OPGETEKEND DOOR PAULIEN GEERLINGS, OUD-BESTUURSLID VAN BETA.
Als 12-jarige schooljongen hielp Miguel al mee bij het tankstation van zijn familie in Dreumel. Via zijn vriendin, en inmiddels huidig echtgenote, kwam hij in Limburg terecht. In Roermond welteverstaan. Daar stond hij te wachten in de rij voor de kassa bij het toenmalige tankstation aan de Maasbrug. Het was er enorm druk. Als grapje zei hij tegen de eigenaar: ‘Jij kunt wel wat hulp gebruiken’. Hij parkeerde zijn auto en ging er direct aan de slag. Dat deed hij zo voortvarend, dat hij een baan kreeg aangeboden bij het tankstation.
Met veel plezier
Op het moment dat de twee medewerksters op het station terug kwamen van zwangerschapsverlof stopte Miguel er en heeft hij met zijn vriend een klachtencentrum opgericht in Nijmegen. Het op en neer rijden beviel hem niet meer, na de geboorte van zijn dochter en zoon. Miguel keek uit naar iets anders. Hij besloot tijdelijk weer even de petrol- wereldbinnen te stappen. Hij ging opnieuw aan de slag in ‘de Maasbrug’. Na enige tijd daar met plezier te hebben gewerkt kwam er een vacature vrij bij het tankstation van Wim Cox aan de grens met Duitsland. Miguel kwam uit de nachtdienst en had het sollicitatiegesprek met Wim om 6.15 uur in de ochtend. Ook daar werkte Miguel altijd met heel veel plezier. Voor de familie Cox verrichte hij meerdere hand en span diensten. Zo was hij bijvoorbeeld de intermediair tussen Wim en het bouwbedrijf in de outlet Roermond, waar Cox alle horecazaken runde. Ook maakte hij maandelijks een controlerondje langs het vastgoed van de familie Cox in Duitsland en Nederland. De vrijheid die hij had bij Cox om het station te runnen, zoals hij het wilde, heeft Miguel altijd als erg positief ervaren. Maar op enig moment gingen de nachtdiensten bij het tankstation Miguel toch zwaar vallen. Tevens moest er, wegens teruglopende inkomsten, een medewerker weg bij het grensstation. Miguel kreeg in die tijd het aanbod om bij een vriend te komen werken, bij MM Printing in Beek. Zij verzorgen daar drukwerk voor uitvaartverzorger ‘DELA’.
Op het moment dat de twee medewerksters op het station terug kwamen van zwangerschapsverlof stopte Miguel er en heeft hij met zijn vriend een klachtencentrum opgericht in Nijmegen. Het op en neer rijden beviel hem niet meer, na de geboorte van zijn dochter en zoon. Miguel keek uit naar iets anders. Hij besloot tijdelijk weer even de petrol- wereldbinnen te stappen. Hij ging opnieuw aan de slag in ‘de Maasbrug’. Na enige tijd daar met plezier te hebben gewerkt kwam er een vacature vrij bij het tankstation van Wim Cox aan de grens met Duitsland. Miguel kwam uit de nachtdienst en had het sollicitatiegesprek met Wim om 6.15 uur in de ochtend. Ook daar werkte Miguel altijd met heel veel plezier. Voor de familie Cox verrichte hij meerdere hand en span diensten. Zo was hij bijvoorbeeld de intermediair tussen Wim en het bouwbedrijf in de outlet Roermond, waar Cox alle horecazaken runde. Ook maakte hij maandelijks een controlerondje langs het vastgoed van de familie Cox in Duitsland en Nederland. De vrijheid die hij had bij Cox om het station te runnen, zoals hij het wilde, heeft Miguel altijd als erg positief ervaren. Maar op enig moment gingen de nachtdiensten bij het tankstation Miguel toch zwaar vallen. Tevens moest er, wegens teruglopende inkomsten, een medewerker weg bij het grensstation. Miguel kreeg in die tijd het aanbod om bij een vriend te komen werken, bij MM Printing in Beek. Zij verzorgen daar drukwerk voor uitvaartverzorger ‘DELA’.
De reuring
In het begin was het wennen voor Miguel. Hij miste de reuring van het tankstation. Via het tankstation had Miguel ook een flink netwerk opgebouwd in Nederland en Duitsland, en via het werk in het tankstation leerde hij Henk, en later zijn zoon Tim, kennen. Ze waren vaste klant bij het tankstation en hebben altijd contact gehouden. Deze zoon had een nieraandoening en Miguel zei ooit tegen hem: ‘Als jij een nier nodig hebt, dan bel je maar’. Dat heeft deze jongen in maart 2023 gedaan, en Miquel gaf gehoor aan zijn verzoek tot het afstaan van zijn nier. Echter, de thuissituatie van Miquel was verre van ideaal voor zo’n zware ingreep. Miguel’s vrouw is ziek en heeft wegens die ziekte met helse pijnen te maken. Zo erg dat zij een euthanasieverzoek heeft ingediend. Het was echter niet verantwoord voor de gezondheid van Tim om nog langer te wachten. Bovendien bleken Tim en Miguel een uitstekende match te zijn. In mei heeft de transplantatie plaats gevonden. Met Tim en Miguel gaat het allebei uitstekend. Miguel’s vrouw wacht nog op de laatste goedkeuring om het euthanasie traject af te ronden. Ondanks alles staat Miguel enorm positief in het leven. Als mantelzorger weet hij precies wat het betekent als je ziek bent. Dat was voor hem dé drijfveer om zijn nier te doneren. Van een toevallige klant van het tankstation in Roermond naar een verbinding door en voor het leven. Of zoals Tim het uitdrukt: ‘Miguel is nu mijn broer’.
In het begin was het wennen voor Miguel. Hij miste de reuring van het tankstation. Via het tankstation had Miguel ook een flink netwerk opgebouwd in Nederland en Duitsland, en via het werk in het tankstation leerde hij Henk, en later zijn zoon Tim, kennen. Ze waren vaste klant bij het tankstation en hebben altijd contact gehouden. Deze zoon had een nieraandoening en Miguel zei ooit tegen hem: ‘Als jij een nier nodig hebt, dan bel je maar’. Dat heeft deze jongen in maart 2023 gedaan, en Miquel gaf gehoor aan zijn verzoek tot het afstaan van zijn nier. Echter, de thuissituatie van Miquel was verre van ideaal voor zo’n zware ingreep. Miguel’s vrouw is ziek en heeft wegens die ziekte met helse pijnen te maken. Zo erg dat zij een euthanasieverzoek heeft ingediend. Het was echter niet verantwoord voor de gezondheid van Tim om nog langer te wachten. Bovendien bleken Tim en Miguel een uitstekende match te zijn. In mei heeft de transplantatie plaats gevonden. Met Tim en Miguel gaat het allebei uitstekend. Miguel’s vrouw wacht nog op de laatste goedkeuring om het euthanasie traject af te ronden. Ondanks alles staat Miguel enorm positief in het leven. Als mantelzorger weet hij precies wat het betekent als je ziek bent. Dat was voor hem dé drijfveer om zijn nier te doneren. Van een toevallige klant van het tankstation in Roermond naar een verbinding door en voor het leven. Of zoals Tim het uitdrukt: ‘Miguel is nu mijn broer’.
