KOEN VAN DER KNAAP (33) SLAAT EEN NIEUWE WEG IN. DE OUD-WINNAAR VAN DE BETA BRANCHEPRIJS VERHUURT SINDS 1 JULI ZIJN SHELL EN TAMOIL EXPRESS AAN DE HAAN MINERALE OLIËN EN STORT ZICH ONDER MEER OP DE ONTWIKKELING VAN LAADPLEINEN. MOVE ON MAGAZINE KIJKT SAMEN MET HEM VOORUIT, EN BLIKT TERUG. “HET KOMT NU AAN OP ECHT
ONDERNEMERSCHAP.”

Van de dynamiek op het tankstations in de Rotterdamse wijk Nesselande en aan de Swanlaweg in Zevenhuizen naar een relatief rustig kantoorpand in Zevenhuizen. Het is best even wennen, erkent Van der Knaap. “Ik stond altijd aan en
had de drang om iedere dag alles beter te doen dan de dag ervoor. Ik wilde altijd vernieuwen. De bakery was constant in beweging, het waspark is aangepakt, het laadplein werd geïntroduceerd, wij kwamen met aanhangerverhuur, noem
het maar op. Dat kost ontzettend veel energie. Ook omdat verandering weerstand met zich meebrengt. Weerstand van medewerkers, van klanten. Ik stapte over op verse friet. Nou, dat vonden sommige klanten maar niets. Dat duurt even, daarna was men er blij mee. Veel lekkerder, hoorde ik dan.”

De jongste ondernemer
Van der Knaap was met zijn 23 jaar ooit de jongste ondernemer in tankstationland. “Ik kon het Shell-station in de wijk
Nesselande van mijn oom en tante overnemen, ik werkte daar al vanaf mijn vijftiende. Ik zag het als een uitdaging, er lagen kansen. Ik wilde het station naar een hoger niveau brengen, dat is redelijk gelukt”, zegt van der Knaap met gevoel voor understatement. Eén van de eerste wapenfeiten van Van der Knaap was de uitbreiding van de bakery; Knaaps Keuken. “Alles wordt dagelijks vers bereid. Het ontbijt, de lunch en de avondmaaltijd. Het grappige is dat het avondmoment het beste moment van de dag is geworden, daar waar andere stations het vaak moeilijk vinden om na vieren nog een grote doelgroep te bedienen. Met de friet en snacks, van een kroket en frikandel tot een portie kipsatédijfilet van keurslager Van Tol uit Zevenhuizen, is de echte loop erin gekomen. Ook dankzij het hoge kwaliteits- en serviceniveau. Zo gingen we al snel met elektrische fietsen en auto’s rond om de maaltijden
te bezorgen bij mensen aan huis”, glundert Van der Knaap. Hetzelfde geldt min of meer voor het aanbod schepijs in het station. “Dat werkt ook niet overal, bij ons wel. Ik krijg er meteen ook een leuk, jong publiek voor binnen. Het geheim? De locatie, uiteraard. Maar ook het product en de prijs.” Maar het gaat ook om feeling, zo maakt Van der Knaap duidelijk. “Ik was altijd op de vloer en daar hoorde ik veel van klanten. Dan zeiden ze tegen mijn medewerkers; we willen vanavond barbecueën, weet jij waar we nog een gasfles kunnen kopen? Dan dacht ik meteen; dat is iets voor ons.”

Creatief en enthousiast
De 33-jarige Rotterdamse ondernemer is creatief, enthousiast en loopt graag voorop. Maar dat gaat met vallen en opstaan, blikt hij terug. “De elektrificatie van het aanbod op het station heeft mij de nodige hoofdbrekens gekost. Het gaat immers om tonnen. Toch is het gelukt en ligt er inmiddels een complete laadinfrastructuur. Ik heb het wel meteen goed gedaan. Het station heeft een nieuwe stroomvoorziening met een capaciteit van 1 megawatt gekregen, een voorziening waar in de toekomst verder op kan worden gebouwd.” Het station startte met twee ultrasnelladers van ieder 175 kWh. “Maar die heb ik inmiddels ingewisseld voor acht 150 kWh-laders. De reden? Er zijn nu nog niet zoveel auto’s die ultrasnel kunnen laden. Je hebt nu meer aan 150 kWh-laders.” In de visie van Van der Knaap horen laadfaciliteiten bij serviceconcepten, zoals die bij zijn verhuurde station worden gepresenteerd. “Mensen zetten hun auto neer en laden via de snelladers in twintig minuten forse capaciteit bij. De wachttijd kunnen ze gebruiken door warm binnen in de shop bij Knaaps Keuken te genieten van een heerlijke kop koffie, broodje of salade.”

Vooruitstrevende karakter
Het vooruitstrevende karakter met ook het totaalconcept leverden Van der Knaap in 2019 dan ook de BETA Brancheprijs op. De jury verklaarde destijds dat hij ‘iemand is voor wie de energietransitie niet iets engs is en die continu vooruitdenkt. Zijn ondernemerschap is verfrissend en zijn bedrijf modern en aantrekkelijk’. “Het was voor mij een grote eer dat ik die prijs won. Ik was, zeker toen ik startte, best verlegen. Maar na het winnen had ik toch zoiets van; misschien doe ik toch wel iets bijzonders. Het gaf mij zelfvertrouwen”, verklaart Van der Knaap. Niet dat hij hierdoor overmoedig werd overigens. “Ik durf stappen te zetten, maar ik neem geen grote risico’s. Neem waterstof; ik ben daar lange tijd mee bezig geweest met als resultaat dat ik de benodigde vergunningen ook heb gekregen. Maar uiteindelijk zijn we niet gaan bouwen, ik weet namelijk niet zeker of het iets is voor dat station. Het is geen vrachtwagenstation, vooral personenauto’s stoppen er. Ik zag ook weinig waterstofauto’s in de omgeving en op het station. Misschien is het daarom nu nog wel een brug te ver. Bovendien is het verkrijgen van de benodigde subsidies erg lastig.”

Oren en ogen
De oren en ogen van het station, Van der Knaap was het. Maar dat vergt energie, veel energie. “Loslaten is niet mijn
sterkste karaktereigenschap”, lacht van der Knaap. “En ik geef altijd 200 procent. Daarom vroeg ik mij op een gegeven
moment ook af; hoe lang houd ik dit nog vol. Daar komt bij dat het station ook op de toppen van het kunnen acteert.
Natuurlijk, we kunnen uitbreiden. Een stuk bij de shop erbij, bakery vergroten, extra laadfaciliteiten. De ruimte is er. Maar wat doet dat met de operationele kosten? Ik was ook maar een éénpitter. Je bent ook weer meer medewerkers nodig bijvoorbeeld, en het managen van die medewerkers vond ik best pittig. We waren gegroeid van negen naar een club van 45 mensen, ga er maar aan staan.” Maar klagen wil Van der Knaap allerminst. Hij heeft ‘fantastische jaren’
beleefd aan de Brandingdijk in Rotterdam en aan de Swanlaweg in Zevenhuizen waar de Tamoil Express is gevestigd.
Van der Knaap: “Maar je komt op een punt; wat nu? Het optimum voor mij was bereikt. En er waren partijen geïnteresseerd, zoals De Haan Minerale Oliën. Dat gesprek verliep heel positief, ik had meteen een goed gevoel. Ze houden veel bij het oude en het team blijft overeind. Heel belangrijk voor mij.” Toch is de ondernemer niet over één nacht ijs gegaan. “Het station zit al decennia in de familie, en natuurlijk heb ik met mijn oom en tante overlegd. Het is ook hun levenswerk. Zij zeiden; doen. Dat gaf voor mij de doorslag.”

Oren en ogen
De oren en ogen van het station, Van der Knaap was het. Maar dat vergt energie, veel energie. “Loslaten is niet mijn
sterkste karaktereigenschap”, lacht van der Knaap. “En ik geef altijd 200 procent. Daarom vroeg ik mij op een gegeven
moment ook af; hoe lang houd ik dit nog vol. Daar komt bij dat het station ook op de toppen van het kunnen acteert.
Natuurlijk, we kunnen uitbreiden. Een stuk bij de shop erbij, bakery vergroten, extra laadfaciliteiten. De ruimte is er. Maar wat doet dat met de operationele kosten? Ik was ook maar een éénpitter. Je bent ook weer meer medewerkers nodig bijvoorbeeld, en het managen van die medewerkers vond ik best pittig. We waren gegroeid van negen naar een club van 45 mensen, ga er maar aan staan.” Maar klagen wil Van der Knaap allerminst. Hij heeft ‘fantastische jaren’
beleefd aan de Brandingdijk in Rotterdam en aan de Swanlaweg in Zevenhuizen waar de Tamoil Express is gevestigd.
Van der Knaap: “Maar je komt op een punt; wat nu? Het optimum voor mij was bereikt. En er waren partijen geïnteresseerd, zoals De Haan Minerale Oliën. Dat gesprek verliep heel positief, ik had meteen een goed gevoel. Ze houden veel bij het oude en het team blijft overeind. Heel belangrijk voor mij.” Toch is de ondernemer niet over één nacht ijs gegaan. “Het station zit al decennia in de familie, en natuurlijk heb ik met mijn oom en tante overlegd. Het is ook hun levenswerk. Zij zeiden; doen. Dat gaf voor mij de doorslag.”

Genieten
En nu? Van der Knaap geniet eerst van vakantie. “Het station is sinds 1 juli verhuurd aan De Haan, de eerste week was
ik meteen ziek. Dat zijn natuurlijk de spanningen. En nog steeds ben ik wel wat aan het bijkomen, maar ik heb ook
wel zin een nieuw avontuur”, wijst hij naar het terrein achter zijn kantoor. Daar heeft hij een laadplein aangelegd. “Vier laders van 22 kWh en voldoende parkeergelegenheid. Ik denk dat hier markt voor is; mensen komen vanuit hun werk en parkeren hun auto hier de hele nacht en kunnen de volgende dag weer met een volle accu de weg op. Niet iedereen kan
straks in de wijk of buurt laden, daar is geen plek voor. Nou, die mensen kunnen bij mij terecht.” Of hij daarmee definitief van het petroltoneel verdwijnt is overigens nog maar de vraag. “Ik zou het ook wel heel leuk vinden om stations en ondernemers die moeten en willen veranderen, bij te staan in de transitie. Dus wie weet, de branche is zo leuk momenteel. Het komt nu aan op echt ondernemerschap.”