DAT ZE SMEEROLIE EEN MACHTIG INTERESS ANT PRODUCT ZOU GAAN VINDEN , HAD ANNELIES VAN DER VEEN VR OEGER NOOIT VER WACHT. TOT HAAR 25STE BES TOND HAAR LEVEN VOLLEDIG UIT PAARDEN . VI JFTIEN JAAR LATER IS ZE DIRE CTEUR VAN OLIECOMBINATIE VAN DER VEEN EN HELEMAAL ONDER GEDOMPELD IN DE WERELD VAN BRANDSTOFFEN, OLIEPRODUCTEN EN SMEERMIDDELEN .

De ambitie om in het familiebedrijf te gaan werken, had Annlelies van der Veen (nu 40 jaar) helemaal niet toen ze kind en tiener was. “Nee, ik was een paardenmeisje en volledig daarmee bezig”, vertelt ze. “Ik wilde werken met paarden, daar mijn beroep van maken en dat is gelukt. Na de middelbare school ben ik naar de NHB in Deurne gegaan. NHB staat voor Nederlandse Hippische Beroepsopleidingen. Dat is hét opleidingscentrum voor de paardensport in Nederland. Ik heb daar de richtingen instructeur/trainer en bedrijfsleider paardensport gedaan. Daarna heb ik tien jaar fulltime in de paardensport gewerkt. In Nederland en het buitenland. Onder meer in Denemarken en de Verenigde Staten. Ik hield mij onder andere bezig met het trainen van dressuurpaarden. Paarden losrijden en inrijden voor wedstrijden en jonge paarden opleiden. Ik was heel de dag met paarden bezig en had daarmee mijn droom verwezenlijkt.”

Risicovol beroep
“Het was een heerlijke tijd, maar toch ben ik ermee gestopt”, vervolgt Van der Veen. “Dat was op mijn 25ste. Door de vallen die je kunt maken, is het een risicovol beroep. Je kunt zware blessures oplopen. Bij mij verschoof al een keer een wervel door een harde val op mijn hoofd. Dat zet je wel aan het denken. In diezelfde tijd werd mijn zus Marieke voor het eerst moeder. Dat zorgde ervoor dat ik anders naar de toekomst ging kijken. Ik werd mij er meer van bewust dat er meer in het leven is dan paarden alleen. Dat zorgde ervoor dat ik met dat werk stopte en weer ging leren. Ik ben een hbo-opleiding bedrijfskunde MER (Management, Economie en Recht, red.) gaan doen aan de Hogeschool van Amsterdam. Ik zocht een baantje voor naast mijn studie en daar konden m’n ouders (Henk en Tonny van der Veen, zie ook het artikel ‘De passie van…’ op pagina 20 t/m 22, red.) mij wel aan helpen. Voor hen kon ik zaterdags op kantoor aan slag. Ik heb mijn groot rijbewijs en werd daardoor ook ingezet om smeerolie rond te brengen bij klanten. Hoe meer kennis ik kreeg van het vakgebied waarin Oliecombinatie Van der Veen actief is, hoe leuker ik het ging vinden.”

Geboren in de polder
“Toen ik hier begon, wist ik nauwelijks iets van smeerolie bijvoorbeeld”, vervolgt Van der Veen. “Maar ik kwam erachter dat er heel wat soorten zijn en dat het veel kan uitmaken welke smeerolie je voor welke toepassing gebruikt. Me daarin verdiepen en klanten daarover adviseren, begon ik heel leuk en interessant te vinden. Met de klanten klikte het ook goed. Wij zitten in Wijdewormer in Noord-Holland en leveren van oudsher veel aan agrarische bedrijven. Ik ben zelf in de polder geboren en opgegroeid tussen de boerderijen. Daardoor matcht het goed met die klanten. Omdat er bij het bedrijf meer dan genoeg te doen was en ik het erg naar mijn zin had, ben ik meer gaan werken en mijn studie omgezet naar deeltijd. Nadat het gezinsleven op mijn pad kwam, viel het niet meer te combineren en moest ik er helaas mee stoppen. Dat vond ik wel heel jammer, maar ik moest een keuze maken. En hoewel ik het papiertje niet heb, heb ik wel veel aan die opleiding gehad. Maar goed, vanaf dat moment ben ik mij volledig gaan focussen op mijn gezin en het werk voor het bedrijf.”

Militaire training
Hoewel Annelies van der Veen bewust voor andere invulling van haar leven koos, mist ze het werken met paarden nog elke dag. “Ik ben niet om de paarden gestopt met dat werk. Spijt heb ik niet, want wat ik nu doe, bevalt mij ook heel goed en ik geniet enorm van mijn gezin, maar ik mis de paarden wel. Het is ook geen verloren tijd geweest. Bij de opleiding in Deurne waren ze heel streng. Je kunt het wel vergelijken met een militaire training. Daar heb ik discipline geleerd en daarvan profiteer ik nog elke dag. Ook leer je van de omgang met paarden heel veel over het omgaan met mensen. [lachend:] Eigenlijk zijn mensen net paarden. Je hebt ook van die trainingen waar managers aan de hand van oefeningen met paarden beter leiding leren geven aan hun team. Paarden houd je niet voor de gek. Die spiegelen zich aan jou. Als je een paard niet overtuigt, zal dat bij je medewerkers niet anders zijn. Wat dat betreft zijn dat goede trainingen.”

Overnemen familiebedrijf
Annelies van der Veen gaf al aan een zus te hebben, Marieke. Zij trouwde met een melkveehouder en richt zich volledig op dat bedrijf. Neef André van der Veen werkt al tientallen jaren bij de Oliecombinatie, maar is nooit geïnteresseerd geweest in het overnemen van het familiebedrijf. Bij Annelies van der Veen was dat anders. Zij had haar rol helemaal gevonden en dat ontwikkelde zich tot de ambitie om Oliecombinatie Van der Veen van haar ouders over te nemen. “Daar heb ik samen met mijn man goed over nagedacht en gesproken. Toen we daaruit waren, ben ik veel met mijn ouders gaan praten en mij goed gaan voorbereiden. Onder meer door de training ‘Succesvol opvolgen in het familiebedrijf’ te doen. Dat is echt een aanrader. Daar heb ik veel van geleerd. In 2019 heb ik het bedrijf overgenomen. In het begin was het wel wennen. Bijvoorbeeld om leiding te geven aan mijn neef, die ik al heel mijn leven ken en bijna twintig jaar ouder is dan ik.”

Meteen in het diepe
Met corona, de Oekraïneoorlog en de daaruit voortvloeiende energiecrisis had Annelies van der Veen geen makkelijk start als directeur. “Nee, mijn timing was wat dat betreft niet ideaal. Het waren hele heftige jaren, maar we zijn er uiteindelijk goed doorheen gekomen en het was een goede leerschool. Meteen in het diepe, zeg maar. In het begin vroeg ik mijn ouders veel om raad en verwees ik mensen nog vaak door naar mijn vader, die nog altijd betrokken is bij het bedrijf, maar dat doe ik nu een stuk minder. Ik opereer steeds zelfstandiger als directeur. Hoe ik de toekomst zie? Door onder meer de energietransitie zijn er veel onzekerheden, maar ik heb er alle vertrouwen in voor ons bedrijf. We houden de ontwikkelingen goed in de gaten en bereiden ons ook voor. Zo bieden we tegenwoordig bijvoorbeeld ook HVO aan en hebben we geïnvesteerd in een tankauto met een elektrische pomp. Daarmee waren we de eerste in Nederland. Ook in de agrarische sector, een belangrijke doelgroep voor ons, leven veel onzekerheden. Maar welke kant het ook opgaat, het land zal toch bewerkt moeten worden en de installaties die daarvoor nodig zijn kunnen niet zonder smeerolie. En dus ook niet zonder bedrijven die dat leveren.”